Enkele weken geleden was ik ‘s avonds op mijn groentetuin. Het zal rond half 10 ’s avonds zijn geweest toen ik met mijn gieter naar de sloot liep. Het is een sloot met veel waterplanten en kroos, waar ook veel kikkers verstopt zitten. Terwijl ik daar bij de sloot zat, kwaakte er een kikker. Hij zat ongeveer één meter bij mij vandaan. Hij verstopte zich in de beschoeiing van de wal. Als reactie op zijn gekwaak reageerde er een kikker, wat verder weg. En nog één, en nog één. Meerdere kikkers reageerden op het gekwaak van deze kikker. Een paar minuten werd er over en weer gekwaakt. Tot het vrij abrupt stopte. Ik heb nog een paar minuten aan de kant van de sloot gezeten met de hoop dat ze dit concert weer op zouden pakken. Maar nee. Ik duwde het kroos met mijn gieter aan de kant en vulde mijn gieter met water. Nagenietend van dit privé – kwaak - concert heb ik de planten water gegeven.

Vorige week waren er een paar avonden met aangename temperaturen. Ik vind het heerlijk om dan buiten een drankje te doen. Wij wonen vlak bij een speeltuin met een rand hoge bomen. En deze avonden klonk er elke avond, zo tussen 21.30 en 22.15uur een merel. Bovenin het topje van één van die bomen. Als je goed kijkt zie je hem zitten. Maar zijn zang hoor je des te duidelijker. En als je goed luistert, hoor je verderop óók een merel. Reageren ze op elkaar? Misschien wel. Het is in ieder geval een prachtig natuur spel.

In Psalm 19:2 lezen we: De hemel verhaalt van Gods majesteit, het uitspansel roemt het werk van Zijn handen (…)

Als ik dan deze kikkers hoor kwaken en de merel hoor zingen, geniet ik van het feit dat ze onze Hemelse Vader prijzen. En zij op deze manier onze Heer verkondigen.