In onze toiletruimte hangen allemaal tegeltjes met spreuken. Éen daarvan is: Doe wat je wilt, mensen praten toch wel.

En daar moest ik aan denken toen ik laatst met iemand sprak over de dood. Aan het eind van je leven, heb je dan geleefd voor jezelf? Voor een ander? Of voor God?

In mijn hoofd kwamen de woorden van moeder Theresa in me op “Zie je? Uiteindelijk was het tussen mij en God”. Ik wist dat zij deze woorden had gesproken, maar de context moest ik even opzoeken. Het komt uit het volgende gedicht:

Mensen zijn vaak onredelijk,
onlogisch en egoïstisch
vergeef ze toch maar.

Als je vriendelijk bent,
kunnen mensen je beschuldigen van egoïstische bijbedoelingen
Wees toch maar vriendelijk

Als je succesvol bent,
zul je soms valse vrienden krijgen, en echte vijanden
wees toch maar succesvol

Als je eerlijk en oprecht bent
zullen er mensen zijn die je bedriegen
blijf toch maar eerlijk

Wat je jaren heeft gekost om op te bouwen
kan iemand anders van de een op de andere dag vernietigen
blijf toch maar bouwen.

Als je sereniteit en geluk vindt
kunnen anderen jaloers zijn
Blijf toch maar gelukkig.

Het goede dat je vandaag doet
Zullen mensen morgen zijn vergeten
Blijf toch maar goed doen.

Geef de wereld het beste dat je hebt
en ook al zal het nooit genoeg zijn
Geef de wereld toch maar het beste dat je hebt.

Zie je, uiteindelijk
is het tussen jou en God
Het was hoe dan ook nooit tussen jou en hun.

Ik vond het een mooi en treffend gedicht. We wonen nu in het katholieke Land van Maas en Waal. Zelf heb ik weinig met de katholieke kerk, maar de woorden van moeder Theresa vind ik toch prachtig. Ik bedenk me dat ik wil blijven proberen de dingen te doen zoals ik denk dat God wil dat ik ze doe, ook al zeggen anderen iets anders.

Doe het maar, mensen praten toch wel!