Het gedicht is van Corry ten Boom;

'Mijn leven is een weefsel

tussen mijn God en mij.

Niet ik kies uit de kleuren;

heel doelbewust werkt Hij.

Soms weeft Hij er verdriet in

en ik, door onverstand,

vergeet; Hij ziet de boven-

en ik de onderkant.

'Als 't weefgetouw zal rusten

en de spoel niet meer schiet om,

zal God het doek ontvouwen

en verklaart Hij het 'waarom'.

Hoe nodig donk're draden

zijn in des Wevers hand

naast goud-en zilverdraden.

Zó komt zijn plan tot stand'.

Ik ben een quiltster, vind het geweldig verschillende stoffen bij elkaar te zoeken en er een patroon van te maken. Meestal houd ik van harmonie, het moet bij elkaar passen. Maar wanneer je dit loslaat, kunnen de resultaten verrassend zijn. Geef meer quilters éénzelfde patroon en er zal bij ieder iets anders uit komen. Ik zie de bovenkant en breid zo het werk uit, donkere stoffen accentueren de lichte stoffen. Tijdens het werk, is de onderkant niet om aan te zien. Maar dit komt uiteindelijk goed!

Ons leven wordt in bovenstaand gedicht hiermee vergeleken. Als christen heb ik mijn leven toevertrouwd aan de Wever.

Ik zie alleen de onderkant, het is aan de Here God de bovenkant te zien.

Waar we ons afvragen waarom die draad daar hangt of waarom die stof daar zit, ziet Hij hoe een donker accent het lichte meer uit laat komen. Oftewel wij maken lijden mee in ons leven, maar God staat dit toe omdat Hij verder met ons wil komen. Het is zijn verlangen dat we dicht bij Hem leven, dat we Hem steeds beter leren kennen. Hij wil ons geestelijk vormen, zodat ook anderen in ons iets zien van wie de Here Jezus, Zijn Zoon, is. Wij weten van alles wat we meemaken niet het waarom, wij zien niet het complete plaatje, maar we mogen weten dat Hij er is voor ons. Zoals Job zei in Job 2:10, zouden we het goede van God aannemen en het kwade niet?

Of uit de Basisbijbel Jesaja 64:4 … alleen U wist wat U wil gaan doen voor de mensen die op U vertrouwen.

Eens zal God mij mijn tapijt laten zien en het waarom erbij vertellen, ik hoop dat het mooi zal zijn!