Begin dit jaar werd ik 36. Op zichzelf geen speciale leeftijd, maar ik realiseerde me dat ik eigenlijk 18 werd. Achttien jaar geleden koos ik ervoor om niet meer voor mezelf te leven, maar achter Jezus aan te gaan. Die achttien jaar daarna brachten vele avonturen en zoektochten, moeilijke perioden en hele mooie ontdekkingen. Het leven met God is nooit saai.

Ik vroeg me af wat deze 18 jaar mij gebracht hebben, hoe ze mij gevormd hebben. Er zijn genoeg dingen die ik (nog steeds) lastig vind. Maar als ik kijk hoe ik nu in het leven mag staan, gevormd door wie ik mag zijn in Gods ogen en in relatie met hem, dan ervaar ik een stevig fundament.

Ik ervaar een stevige basis, een bron van rust, ik weet dat ik geliefd ben, dat mijn Vader alles in Zijn handen heeft, dat ik overal doorheen zal komen, hoe moeilijk het ook zal zijn en dat ik hiervoor de kracht zal krijgen.

Dit is zo’n grote inspiratie. Voor mezelf, om te blijven groeien, om me te blijven uitstrekken naar Zijn karakter in mijn leven. In mijn huwelijk, om steeds meer die trouwe en liefdevolle echtgenoot te zijn, lijkende op Jezus, de perfecte bruidegom. In de opvoeding van mijn kinderen (en de kinderen in de klas), om die geduldige Papa te zijn, vol met onvoorwaardelijke liefde en aandacht voor de ontwikkeling van de ander.

Daarnaast mag ik keer op keer weer ontdekken hoe geweldig het Woord van God, de bijbel, is. Juist ook voor een sterk rationeel persoon als ik, is het heerlijk te ontdekken hoe briljant de bijbel in elkaar zit, hoe rijk en ingewikkeld de vele lijnen zijn die terugkomen en hoe praktisch dichtbij elk woord komt.

Als ik hierbij stil sta, dan voel ik me rijk, gezegend en elke keer weer bemoedigd.

De laatste tijd lees ik veel in de Psalmen. Het is een collectie van gebeden, gedichten en liederen van mensen die ontdekt hebben dat je alles mag en kunt zeggen tegen God. Hij luistert, hij schrikt niet van mijn twijfels, mijn vragen, mijn klagen en geniet van mijn dankbaarheid. Bij Hem kan ik volledig mezelf zijn en iedere keer schaaft Hij de scherpe randjes van mijn karakter er weer wat verder af.

Op mijn zesendertigste verjaardag, pakte ik Psalm 36 er eens bij en deze Psalm gaf woorden aan mijn gevoel.

Uw goedertierenheid reikt tot in de hemel, Uw trouw tot de wolken.

Hoe kostbaar is Uw goedheid, o God!

Daarom nemen de mensenkinderen de toevlucht onder de schaduw van Uw vleugels.

Zij worden verzadigd met de overvloed van Uw huis; U laat hen drinken uit Uw beek vol verrukkelijke gaven.

Want bij U is de bron van het leven; in Uw licht zien wij het licht.