Soms gebeuren er dingen die weer even drukken op die gevoelige plek, waardoor je de pijn weer even voelt van wat je meegemaakt hebt in je leven. Op dit moment wordt er weer even aan mijn grondvesten geschud. Mijn jeugd was niet altijd even stabiel en makkelijk. Mijn dochter (van 10 jaar) heeft nu de leeftijd die ik had toen mijn leven op zijn kop stond. Mijn vader verdween uit beeld en jarenlang had ik zoveel vragen en zoveel verdriet over het gemis. Later vraag je je af wie je bent, waar je je identiteit vandaan haalt wanneer je thuissituatie niet is waar je op gehoopt had. En nu bij mij deze gevoelige plek weer even aangeraakt wordt, ga ik in gedachten terug naar hoe ik dit als kind ervaren heb. Toen ik 10 jaar was, voelde God zo dichtbij. Het was zo natuurlijk om alles wat ik dacht en voelde te delen met mijn Hemelse Vader die zo betrokken bij mijn leven is. Er was bij mij geen twijfel dat Hij bestaat en op die leeftijd heb ik dan ook mijn leven aan God gegeven. Voor Hem wilde ik leven!

En nu op dit moment probeer ik terug te gaan naar de onbevangenheid die ik als kind had. Het kost nu zoveel meer moeite om de keus te maken bij mijn hemelse Vader ‘op schoot’ te gaan zitten en te delen wat me raakt. Toch ervaar ik in zoveel kleine dingen dat God erbij is; Hij laat me niet alleen. Door alles heen...mijn denken...mijn twijfels…mijn verdriet, maar ook mijn vreugde weet ik dat God erbij is. Hij is voor mij…en wanneer Hij voor mij is…wie kan dan tegen mij zijn?!

Bij Hem wil ik mijn identiteit zoeken, Hij heeft me gemaakt, me talenten gegeven en bevestigt me elke dag in wie ik mag zijn. Psalm 139:13 Want U hebt mijn nieren geschapen, mij in de schoot van mijn moeder geweven. We hoeven niet op eigen kracht te leven, maar mogen vertrouwen dat Hij alles in Zijn hand heeft. Ik breng het er zelf regelmatig niet zo best vanaf in mijn leven, maar dan weet ik dat Zijn genade genoeg is! Dan weet ik dat ik alles bij mijn Vader mag brengen en weer mag opstaan!

Psalm 62:3 Hij alleen is mijn Rots en mijn redding, mijn burcht, nooit zal ik wankelen.  

We leven in een gebroken wereld en soms doet het leven even pijn, maar er is een God die stabiel is en altijd een veilige haven zal zijn. De veilige plek om jezelf te zijn en te mogen groeien en in Zijn kracht te mogen leren staan. Zo mogen we gaan schitteren zoals God ons bedoeld heeft! En vanuit die veilige plek wil ik er voor mijn kinderen én ook voor mijn ouders zijn en iets van Gods onvoorwaardelijke liefde laten zien. Met dit in gedachten ben ik ook kaarten gaan ontwerpen voor moederdag. Misschien kunnen we zo onze moeders gaan bemoedigen, want perfecte moeders zijn er niet (ben ik zelf dus ook niet) maar er bestaat wel perfecte liefde. En vanuit die perfecte, onvoorwaardelijke liefde wil ik proberen uit te delen in mijn leven…met vallen en opstaan!