Op het moment van schrijven van deze tekst is het buiten grijs, donker en somber weer na een aantal dagen van zonneschijn. Het schrijven van deze tekst maakt mij niet verdrietig of somber, maar de weersomstandigheden vaak wel, toch mag ik weten dat God mij kent en weet wat ik doormaak, waarom geeft Hij dan deze weersomstandigheden?

Ik zie het als een belofte zoals in onderstaand bijbelgedeelte ook staat: God is niet aanwezig in stormwinden, aardbevingen, vuur. Is Hij dan afwezig bij de mensen? Nee ook dat niet want verderop in het hoofdstuk staat dat God Elia opnieuw kracht geeft om door te gaan ook al is er nog genoeg tegenslag bij hem. 

1 Koningen 19 vers 11‭ en 12: de Heer zei: "Ga naar buiten en kom bij Mij op de berg staan." Vlak voordat de Heer voorbij zou gaan, begon het geweldig hard te stormen. De wind die voor de Heer uit ging, verscheurde bergen en brak rotsen stuk. Maar de Heer was niet in de storm. Na de wind kwam er een aardbeving. Maar de Heer was niet in de aardbeving. Na de aardbeving kwam er een vuur. Maar de Heer was niet in het vuur.

God houdt ontzettend veel van ons dat Hij zelfs in de gedaante van Jezus naar de wereld kwam, niet om te oordelen maar om te redden wat verloren is. We hoeven onszelf niet groter of belangrijker te maken voor God. We mogen onszelf zijn, dat is genoeg voor God.