Ik was heerlijk op een tentvakantie in Oostenrijk. Je moet dan s’nachts wel eens naar het toilet...die nacht was er een prachtige sterrenhemel te zien. De volgende morgen las ik Psalm 8:4-7 Wat begon met een toepasselijk vers. 

‘Als ik Uw hemel zie, het werk van Uw vingers, de maan en de sterren, die U hun plaats gegeven hebt, wat is dan de sterveling, dat U aan hem denkt, en de mensenzoon, dat U naar hem omziet? Toch hebt U hem weinig minder gemaakt dan de engelen en hem met eer en glorie gekroond. U doet hem heersen over de werken van Uw handen, U hebt alles onder zijn voeten gelegd’.

Die ochtend was ik aan het stoeien met mijn gedachten. Waardoor de tekst die ik las niet kon landen in mijn hart. Eigenlijk bleef alleen het volgende zinnetje hangen tijdens het lezen: ’de sterveling, dat U aan hem denkt, en de mensenzoon, dat U naar hem omziet?

Toen dacht ik: ‘wie ben ik dat God naar mij omziet’. Vervolgens had ik een kort gebed op geschreven of God ondanks dit gevoel mij wilde laten zien hoeveel hij van me houdt. Dat mijn denken vernieuwd mag worden door zijn waarheid. 

Toen gebeurde er iets wat ik totaal niet had verwacht. 

Die avond kwam er precies een vrouw naar me toe op de camping in Oostenrijk, (jaa, je leest het goed...helemaal in Oostenrijk op een kleine camping!) Ze kwam naar mij toe en vertelde dat ze een tekst voor mij had. 

Ze liet de volgende tekst lezen; 

‘GOD ZORGT’

’T Is vaak niet te verklaren, 

hoe God de dingen doet,

Totdat je toch uiteindelijk, 

Zijn Vaderarm ontmoet.

Hij troost je en bemoedigt, 

als alles duister lijkt.

Weet, wat gebeuren mag, 

dat Zijn liefde nimmer wijkt.,

Hij gaat soms wonder wegen.

Dan vragen wij ons af 

of Hij ons wel helpt dragen het kruishout dat Hij gaf.

Maar plot zien wij Zijn armen, 

vast om ons heen gelegd, 

bemerken we Zijn aandacht, 

gelijk Hij heeft voorzegd.

’t Is vaak niet te verklaren, 

zoals God ons geleidt.

Maar Hij weet alle dingen, 

kent onze levensstrijd.

Hij laat ons nooit verzinken, 

hoe hoog de zee ook gaat en blijft ons, wat ook kome, 

een Steun en Toeverlaat.

Het kwam nog maar half binnen. Maar dat er stond Zijn Vader arm ontmoet en Hij troost en bemoedigt, dit klonk vooral erg mooi. Toen stond er dat Zijn liefde nimmer wijkt, en Hij onze levensstrijd kent. Dat begon mijn hart al te raken, dat Hij echt nog steeds van mij houdt en dat Hij ook mijn strijd kent.

Daarna vertelde ze een verhaal over een klein geel bloemetje op een berg. Dat God geniet van zijn schepping, hoe klein het ook is in deze grote wereld. Dat God ook geniet van mij, en blij wordt van wie ik mag zijn. 

Dit raakte mij enorm, dat ik op een camping kilometers van thuis, werd bemoedigd met een boodschap dat God van mij houdt. Dat mijn gedrag, gedachten niets veranderen aan Zijn liefde voor mij. Ik kon het bijna niet geloven, dat zo’n grote God echt omziet naar ons als mens. Hij heeft die dag mijn gebed verhoord, wat mij alleen maar laat zeggen, dat wij een God hebben, die zo ontzettend groot en liefdevol is! De tekst die ik die ochtend heb gelezen, kan ik alleen maar beantwoorden met AMEN! 

Ik wil afsluiten met psalm 103:113

‘Zoals een vader met liefde voor zijn kinderen zorgt, zo zorgt de Heere voor wie ontzag voor Hem hebben.’

Het woord Zorgt betekend in het Hebreeuws: Rawkham, wat je kan vertalen met: love deeply, have mercy, be compassionate, have tender affection, have compassion. 

Dat heb ik echt diep van binnen mogen ervaren, we hebben een levende God, die spreekt en voor ons zorgt! Stel je hart open naar Hem!