Stel je eens voor; je zit lekker met je stoel in de zon, heerlijk genietend van het mooie weer. Op een gegeven moment denk je…sjonge, in een hangmat zou ik nog meer kunnen genieten…  En wanneer je dan uiteindelijk lekker gesetteld in je hangmat ligt, denk je...met een lekker drankje erbij zou het plaatje helemaal compleet zijn...

Maar zelfs met dat drankje in je hand bedenk je je dat het met een lekker muziekje in je oren nog fijner zou kunnen zijn…

Zo gaat het soms ook in mijn leven… Ik ben vaak zoekend naar wat voor mij het ideaalplaatje is, om zo volop van het leven te genieten dat God me geeft. Maar sommige dingen in het leven vallen tegen en zijn soms gewoon heel erg moeilijk om mee om te gaan. Ik merk dat ik dan graag keuzes wil maken die de last minder groot maken en dat ik wat niet ideaal is, wil uitbannen uit mijn leven. Voor mij is dit soms echt een strijd… Hoe kan ik tevreden zijn? Hoe leer ik om te gaan met een leven waarin ook dingen gebeuren die moeilijk zijn? Om vol te houden en de mooie dingen te blijven zien, ondanks de moeilijkheden die we tegenkomen? Te leven vanuit een dankbare houding?

Het leven is niet maakbaar, we kunnen geen perfect plaatje creëren. Maar (wat ik nu nog aan het leren ben) is dat we onder ogen mogen komen wat niet perfect is. We mogen hier om rouwen en onze verlangens bij God neerleggen. Deze wereld is niet onze bestemming en zal ook nooit perfect worden. We mogen leren te gaan over de golven en vertrouwen en ervaren dat God erbij is. We mogen struikelend achter Hem aan gaan. Hij komt ons tegemoet. Het begint telkens weer met Zijn liefde.

Psalm 40:17 Wie bij U hun geluk zoeken zullen lachen en vrolijk zijn. Wie van U hun redding verwachten, zullen steeds zeggen: “Groot is de Heer’.

Ik ervaar steeds meer dat ik op een dieper niveau mag leren om met mijn pijn om te gaan. Om vrede te hebben in de omstandigheden, omdat deze vrede van God komt. Dan wil ik stappen in de beloften van God; God zorgt voor mij, Hij leidt mij, ik richt mijn leven op Hem. Ik kies ervoor om tevreden te zijn. Misschien is dat wel het perfecte plaatje, dat we ondanks onze omstandigheden onze ogen op Hem gericht houden en Zijn vrede mogen ervaren.

Terwijl ik hierover nadacht kwam de volgende tekst voorbij;

Habakuk 3:17-18 Al zou de vijgenboom niet bloeien en de wijnstok geen druiven opleveren, al zou de oogst van de olijfboom teleurstellen en de akker geen voedsel geven, al zouden alle schapen uit de schaapskooien verdwenen zijn en geen runderen meer in de stal staan, toch zal ik mij verheugen in de Here en juichen over God die mij redt!

Dat is nogal wat he? Al zou er niets meer overeind blijven staan in mijn leven...toch zal ik mij verheugen in de Here. Dit gaat heel diep, dit gaat over diepe vrede en tevredenheid die alleen van God kan komen. Hier wil ik mij naar uitstrekken, al gaat dit soms met diep vallen, maar ook weer met opstaan. Ons vertrouwen in Hem zal groeien wanneer we elke dag ons leven met Hem delen. Dichterbij dan in jouw leven kan God niet zijn…