Vorig jaar ben ik begonnen met het lezen van het Oude Testament, naast het Nieuwe Testament. Ik ben gewoon voorin begonnen en lees zo steeds verder met stukken van Nieuwe Testament er soms naast. Het is heel verrijkend om zo meer bijbelkennis, maar vooral het hart van God beter te leren kennen. Zo ook in onderstaand stukje;

1 Samuel 8:4-8

Toen kwamen alle oudsten van Israël bijeen, en zij kwamen bij Samuel in Rama.

Zij zeiden tegen hem: Zie, u bent oud geworden en uw zonen gaan niet in uw wegen. Stel daarom een koning over ons aan om ons leiding te geven, zoals alle volken. Toen zij zeiden: Geef ons een koning om ons leiding te geven, was dit woord kwalijk in de ogen van Samuel. En Samuel bad tot de HEERE. Maar de HEERE zei tegen Samuel: Geef gehoor aan de stem van het volk in alles wat zij tegen u zeggen; want zij hebben ú niet verworpen, maar Míj hebben zij verworpen, dat Ik geen Koning over hen zou zijn.

Overeenkomstig alles wat zij Mij aangedaan hebben, vanaf de dag dat Ik hen uit Egypte geleid heb tot deze dag toe, door Mij te verlaten en andere goden te dienen, doen zij nu ook u aan.

Toen ik bovenstaand stukje las in Samuel sprong de volgende tekst er voor mij uit;

‘want zij hebben ú niet verworpen, maar Míj hebben zij verworpen, dat Ik geen Koning over hen zou zijn’.

God wilde de koning van het volk zijn, Hij wilde zo graag dat het volk op Hem zou vertrouwen…dat Hij genoeg zou zijn. En er zijn zoveel wonderen en tekenen geweest, maar toch dwaalde het volk steeds af.

Vroeger dacht ik altijd..sjonge dan zie je zoveel tekenen en dan dwaal je alsnog af..hoe kan dat?! Maar nu ik hier opnieuw over las ging het door me heen dat er soms wel een generatie over heen ging en dan kwamen er weer nieuwe goden of gewoonten het volk binnen waardoor het mis ging. En toch was God daar steeds en wilde hun God zijn, zijn hartsverlangen was ook daarna nog steeds dat Hij genoeg was..dat Hij de koning van hun leven mocht zijn.

Nou het bruggetje is snel gemaakt naar ons eigen leven..is Hij genoeg voor ons? Echt genoeg? Geloven we dat Hij zal voorzien in wat we nodig hebben om het leven met Hem aan te kunnen? Mag Hij de koning van ons hart, over ons leven zijn?

Toen ik daarover nadacht over mijn eigen leven, bedacht ik me ook dat dit juist in het westen lastig is. We hebben hier zoveel rijkdom, zoveel afleiding, zoveel andere voorzieningen waar we op vertrouwen. Maar wanneer dit weg valt..is Hij dan de koning van ons leven en van ons hart? Mag Hij nummer 1 zijn in jouw leven?

Het liedje hieronder vind ik zo prachtig..

Ik ben vergeven omdat U in de steek werd gelaten. Ik ben geaccepteerd, U bent veroordeeld.

Ik ben springlevend, Uw geest is in mij omdat U stierf en weer op stond.

Geweldige liefde, hoe kan het zijn dat U mijn koning voor mij zou sterven. Verbazingwekkende liefde, ik weet dat het waar is. Het is mijn vreugde om U te eren, in alles wat ik doe. Om U te eren…U bent mijn koning.