Het is vandaag (wanneer ik dit schrijf) 70 jaar geleden dat de watersnoodramp was. Iets wat hier in Zeeland de mensen nog steeds bezig houdt; er zijn herdenkingen en er zijn verhalen van overlevenden. Het is best een actueel onderwerp: zou het nog een keer kunnen gebeuren? Zijn de deltawerken nog wel goed genoeg?

Met het Zeeuws Concertkoor, waar ik ook deel van uit maak en Vocaal Ensemble Cantare, brengen we een muziekstuk ten gehore: 'The Flood Requiem 1953 van Douwe Eisenga'. Hij had dit stuk ter gelegenheid van 50 jaar herdenking geschreven en heeft het voor deze gelegenheid aangepast voor een kleiner orkest. Hij woont zelf ook alle 5 concerten bij, die we op diverse plekken in Zeeland uitvoeren.

Waarom zingen? Ik ben opgegroeid in een kerk waar 4-stemmig zingen zonder begeleiding van instrumenten heel normaal was. Wie kon zong een andere partij in het lied. In de Bijbel gaat het ook vaak over zingen, er staan minimaal 150 liederen in!

Je stem heb je altijd bij je, die mag je ten allen tijde gebruiken om God toe te zingen. Eén van de overlevenden vertelde dat hij die nacht een psalm gezongen had, die ging over het water wat tot je lippen komt en de overgave aan de Heer op dat moment, indrukwekkend!

God woont in lofprijs: “de Heilige die op Israëls lofzangen troont”, staat in Psalm 22:4 Als wij God prijzen, bieden we Hem in feite een troon aan om op plaats te nemen. We geven Hem eer door Hem te prijzen in een lied.

Wij zongen met 90 zangers en 20 orkestleden. In 1 Kronieken 25 waren er families apart gezet om te zingen in het huis des Heren, 288 personen en daarbij een flink orkest van cimbalen, harpen en citers. Met als doel: God toezingen en eren in het heiligdom.

Zolang de Heer nog niet gekomen is: “zingt de Here, prijst zijn naam, boodschapt zijn heil van dag tot dag, vertelt onder de volken zijn heerlijkheid”, Psalm 96.