Laat ik voorop stellen: ik ben niet beter dan andere mensen. Wat is dan wel het verschil?

Ik mag weten dat God van mij houdt en dat alles wat niet goed is/gaat door Jezus aan het kruis gedragen is.

Ben ik daar dagelijks dankbaar voor? Zeker wel! Ben ik dan toch dagelijks goed bezig?

Er is veel te zien en te doen om ons heen. De geestelijke dingen zijn niet zichtbaar. Dat maakt het vaak lastig, we worden afgeleid door de zichtbare dingen.

Iedereen heeft het druk, er wordt veel van ons verwacht, we hebben een maatschappij van prestaties leveren. Maar bij God hoeven we niet te presteren. We mogen komen als onszelf en zelfs uitrusten. Dit is niet altijd makkelijk, we weten het wel met ons hoofd, maar het zakt niet naar ons hart. Bij God zijn heel andere dingen belangrijk: wij zijn belangrijk. Wij mogen zonen en dochters van de Vader zijn!

We mogen weten dat we vergeven zijn. Maar hoe weet/doe je dat? Hoe laat je deze dingen “achter” en sjouw je er niet zelf weer mee rond? Hij heeft in de Bijbel gezegd dat onze zonden verdwenen zijn zover het oosten is van het westen.

Laatst had ik er een gesprek over en gaf een tip mee. Misschien is het goed om het “zichtbaar” te maken. Zet een kruis neer of hang er één op, zet er een bak, doos, mand onder en stop daarin wat je dwars zit, wat je kwijt wil, wat je los wil laten. Schrijf het op een stuk papier en stop het in de mand. Het helpt om meer bewust te worden als je het in de doos stopt, je hoeft het niet meer mee op te pakken, maar kunt het achter laten bij het kruis.

Of je kunt het zelfs vergelijken met een rugzak, waar je in je leven een hoop “stenen” in verzameld hebt. Misschien zijn het zorgen, misschien schuldgevoel. Je wil het wel achter laten, maar neemt het toch steeds weer mee, daar voelt je rugzak dus niet lichter van. Maar.. leg ze aan het kruis en je rugzak voelt stukken lichter!

Kortom, zoals de Here Jezus zei: 'Neem mijn juk op je schouder en leer van Mij. Zijn juk is zacht en licht en je zal rust vinden.

(Mattheus 11).