Ik lees de laatste tijd vaak Psalm 139, deze Psalm zit vol met prachtige uitspraken die ik soms zelf niet kan bevatten.

Juist deze waarheden wil ik steeds meer laten landen in mijn hart. 

Dit keer sprong het volgende vers er voor mij uit: vers 11 'Zei ik: ja, duisternis zal mij opslokken! Dan is de nacht een licht om mij heen.

Zelfs de duisternis maakt het voor U niet duister, maar de nacht licht op als de dag de duisternis is als het licht.'

Heb je je dit wel eens voorgesteld? Dat je door omstandigheden of door gedachten in een donkere periode kan zitten en je zelf even geen uitkomst ziet? Hoewel dit juist eenzaam en rot voelt voelt, staat er dat de nacht een licht om je heen is. 

Ik ken zeker periodes in mijn leven, die erg donker voelen. Negatieve gedachten kunnen snel de overhand krijgen, waardoor ik steeds dieper kan verzinken in het negatieve. Dit noem ik mijn negatieve draaikolk. Op dat moment wil alles in mij daar zo snel mogelijk uit, maar dat kost mij veel moeite en lukt niet altijd zo snel als ik wil. Ik ga dan juist dingen doen die niet helpend zijn, zoals mezelf afzonderen van de mensen om mij heen en eigenlijk ook voor God. Tegenover God kan ik mij dan schuldig voelen over mijn negatieve gedachten (weer een reden om in mijn gedachten spiraal te blijven). 

In het engels is het vers als volgt vertaald: Indeed, the darkness shall not hide from You. But the night shines as the the darkness and the light are both alike to You. Wat mij raakt in deze vanuit de engelse vertaling is het woordje ‘hide’.

Dit betekend verstoppen/verbergen. Mijn reactie is vaak wel verstoppen, maar de duisternis kan zich niet verstoppen voor God, omdat het voor hem gelijk is als het licht. Waar je ook zit, Hij ziet en kent jou, je hoeft en kan je niet verbergen voor Hem!

Wat voor ons duister en donker kan voelen, maakt het voor God niet duister. Want Hij is het licht, zoals beschreven staat in Joh 12:46: 'Ik ben het licht dat naar de wereld is gekomen, opdat ieder die in Mij gelooft niet meer in de duisternis is.' Wij hoeven het niet alleen te doen, juist niet. 

Eerder in Psalm 139 staat: 'Al is er nog geen woord op mijn tong, zie, Heer, U weet het alles. U sluit mij in van achter en van voren, U legt Uw hand op mij.'

We hebben een relationele God, die niet streng boven ons staat. Hij is dichtbij als een Vader die ons wil beschermen en vormen! 

Bij Hem mag je echt zijn en vertellen wat je bezighoudt en wat je dwarszit. Je hoeft het niet eerst op orde te hebben, voordat je bij Hem mag komen!

Psalm 17: 8 'Bewaar mij als Uw oogappel, verberg mij onder de schaduw van Uw vleugels.' Daar mogen we Zijn en ons verbergen. 

Verberg je niet voor God, maar wees geborgen in Hem!