Onze familie (mijn man zijn kant) zit best bijzonder in elkaar; mijn schoonmoeder kwam uit een gezin met 1 broer en 7 zussen, allen geboren te Ninove (B). Eenmaal rond de volwassenheid zijn de zussen gaan uitwaaieren: 2 naar Franstalig Zwitserland, 4 naar Nederland en 2 zijn in België gebleven.
Neven en nichten van mijn man kenden elkaar wel, Zwitserland was een vakantieadres voor af en toe, voor bruiloften, begrafenissen werd de reis ook van beide kanten ondernomen, maar daar was wel de taalbarrière: Frans.
Nu wil het zo zijn dat enkele kinderen van deze neven en nichten elkaar gevonden hebben en getrouwd zijn. Zo ook onze jongste zoon met een dochter van een Zwitserse neef. Affijn probeer het maar niet te snappen dit was alleen de inleiding.
Onze zoon zei ook: wij hebben geen stamboom, maar een stamheg…
Afgelopen september hebben we gelogeerd bij mijn schoonzus en zwager, die ‘toevallig’ ook in Zwitserland wonen, een prima vakantieadres dus. We hadden een middag en avond met familie afgesproken, zo trokken we met elkaar op: 4 echtparen waarvan de 3 moeders zussen waren. ’s Avonds rond de tafel gaat het gesprek vanzelf over het ouderlijk huis, hoe het daar toeging en hoe verschillend elk opgevoed is. Mijn man kreeg antwoord op de vraag waarom zijn vader altijd over de Ballon d’Alsace reed. Het bleek een dingetje van de ene oom en helemaal niet van de andere oom, verschil van manier van rijden. Maar dan gaat het gesprek ook over de verbindende factor: God de Vader en zijn Zoon Jezus.
We gaan alle vier echtparen naar een andere kerk/dienst, maar hadden enthousiaste gesprekken over christen zijn en onze verwachting van de toekomst en de hemel, waar de meesten van onze ouders al zijn. En hoe mooi het is dat zij hun geloof aan ons hebben doorgegeven/voorgeleefd.
Dit is een stukje wat meer over onszelf, maar ik hoop dat ieder tussen de regels door leest dat ik denk dat we 1. mogen genieten van alles wat we ontvangen (vakantie, familie, vriendschappen) en 2. dat we dwars door taal en grens heen familie van God kunnen ontmoeten en we verbondenheid ervaren.